مراحل واگذاری فرزند بی‌سرپرست دوم مثل فرزند اول است؟
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۹۶۸۸۸
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، فرزندخواندگی از قدیم یکی از سنت‌های پسندیده بوده و است. این عمل می تواند خیلی از کودکان را از تاریکی به نور رساند. نور امیدی که تبدیل به سقف بالاسر می شود و داشتن امنیت و آرامش، همه ما با وجود تمام امکانات و شرایط اگر بتوانیم دست یکی از این کوچولوها را بگیریم، آن وقت قشنگی های زندگی بیشتر برایمان جلوه خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست شرایط قانونی خاصی را برای اعطای آن ها به خانواده برای سرپرستی و پذیرش فرزند خواندگی در نظر گرفته است . زن و شوهرهایی که بعد از ازدواج و گذشت پنج سال از زندگی مشترک نتوانند صاحب فرزند شوند و یا دختران و زنان مجرد بالای سی سال که شرایط لازم را داشته باشند می توانند نسبت به اخذ سرپرستی کودکان بی سرپرست اقدام کنند.
سید علی کاظمی، معاون حقوق مالکیت فکری وزارت دادگستری در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره شرایط واگذاری چند کودک بی سرپرست به یک خانواده و معضلات آن این گونه اظهار کرد: قسمتی از تشریفات و فرآیند‌هایی که برای کودک اولی انجام می شود برای دومی نیاز نیست مگر در شراط خاص. به طور مثال در مورد کودک اول در مورد صلاحیت خانواده‌ها که آیا صلاحیت پذیرش کودک را دارند یا خیر،بررسی ها صورت می گیرد. والدگری به چه صورت است یعنی توانایی فرزندپروری وجود دارد یا خیر. سلامت روان و جسمانی،مالی خانواده مورد بررسی قرار می گیرد. این مراحل تنها برای کودک اول طی می‌شود. اما ممکن است با گذشت زمان خیلی از موارد خانواده ها تغییر کند.
او در ادامه بیان کرد: برای پذیرش فرزندان دوم و بیشتر مراحل با سهولت و بهتر طی می‌شود. اما همین موارد هم ممکن است برای کودک دوم سنجش شود که بستگی به شرایط کودک دارد. حتی ممکن است خانواده هم در فاصله فرزندخواندگی اول تا دوم تغییرات به خصوصی در خود اعم از شرایط مالی، روانی و جسمانی پیدا کند.
تقسیم ارث و میراث بین فرزندان چگونه است؟
کاظمی بیان کرد:به طور مثال ممکن است فرزند اول دختر بچه یا پسربچه بوده باشد. در آن خانواده ممکن است دو الی سه فرزند پسر دیگری هم حضور داشته باشند. در این صورت باید مراحل به خوبی بررسی شوند. برخی مسائلی که باید رعایت شود، اعم از؛ تغییر نام، تملیک و یا تعهد تملیک اموال است. این موارد باید برای تمام کودکانی که به عنوان فرزندخواندگی پذیرفته شده اند، انجام شود.
او با اشاره به گرفتن ارث از جانب خانواده‌ها گفت: قانون میزان ارث‌بری دختران و پسرانی که به سرپرستی گرفته می‌شوند را تا به الان برابر دانسته است. هنوز قانونی هم با صراحت تغییرات خود را بیان نکرده است. این موضوع کاملا رعایت می‌شود تا این نوع کودکان بتوانند حق و حقوق مناسبی را دریافت کنند و مورد حمایت قرار بگیرند.
معضلات موجود برای واگذاری کودکان بی سرپرست به خانواده‌ها
کاظمی بیان کرد: واگذاری کودکان بی سرپرست و بد سرپرست از روش های مختلفی صورت می گیرد و همین کار را کمی سخت می کند. معضل اساسی اختلاف سلیقه بین نهاد‌های مختلف است که وجود دارد. طولانی شدن واگذاری‌ها، اختلاف سلیقه البته در سازمان بهزیستی و دادگستری هم وجود دارد. عدم آشنایی خانواده ها با قوانین این حوزه مواردی هستند که باید مورد بررسی قرار بگیرد و حل شود. حجم قوانین متعدد و پراکنده که در این حوزه وجود دارد فضا را برای خانواده ها گنگ و مبهم می کند.
او گفت:قوه قضاییه با سازمان بهزیستی همکاری می کند تا قوانین یکدست شود. با برگزاری جلسات متعدد با مسئولان ذی ربط درصدد حل هر چه سریع تر مشکلات هستیم. با ایجاد زمینه های مناسب به طور مثال اطلاع رسانی از طریق سامانه های در دسترس می توان هر چه سریع تر مشکلات را در میان بگذاریم و حل کنیم.در حال حاضر سازمان بهزیستی سامانه این حوزه را هر روز رصد و پیگیری می کند.
کاظمی تصریح کرد:اگر در صورتی که سازمان بهزیستی تایید دهد اما با مخالفت قاضی پرونده رو به رو شوند تنها کافی است مددجو حضورا با قاضی صحبت کرده و روند را طی کنند.البته ناگفته نماند تمام سختگیری های قوه قضاییه به دلیل نگرانی نسبت به کودکان بی سرپرست است که بتوانند با امنیت کامل تری در آغوش خانواده ها قرار بگیرند.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی رفاه و تعاونمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: رفاه و تعاون سازمان بهزیستی کودکان بی سرپرست سازمان بهزیستی خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۹۶۸۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرفهای کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرفهای تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرفهای شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند